Hoe we iets vastgrijpen

Vooraleer we erin slagen een voorwerp vast te grijpen, moeten we het zien, er de 3D-vorm van analyseren, onze hand er naartoe bewegen en onze vingers om het voorwerp heen sluiten. Uit eerdere studies was al gebleken dat de pariëtale cortex betrokken is bij het zien van 3D-voorwerpen en het vastpakken ervan. Een nieuwe techniek, ontwikkeld door professor Peter Janssen en zijn team van de KU Leuven, toont nu wat er zich daar precies afspeelt. De technieken heeft bovendien het grote voordeel dat de proefdieren na afloop van het experiment niet geëuthanaseerd moeten worden.

De onderzoekers brachten micro-elektrodes in de hersenen van resusapen op het moment dat zij door een 3D-bril naar een hol of bol oppervlak keken. Op hetzelfde moment bekeken ze op fMRI-scans op welke manier de pariëtale cortex actief was. Uit de gegevens bleek dat twee gebieden in de pariëtale cortex reageerden bij het zien van deze 3D-stimuli.

Vernieuwend was dat de onderzoekers vervolgens de communicatie tussen de hersencellen onder de loep namen. Ze deden dat door met een kleine hoeveelheid stroom groepjes van cellen in één van de twee afgebakende gebieden te activeren. Daaruit bleek dat bij stimulatie van hersencellen in het achterste deel van de pariëtale cortex, gebieden reageerden die te maken hebben met het zien en analyseren van voorwerpen, en dat bij stimulatie van cellen in het voorste deel van de pariëtale cortex, gebieden reageerden die instaan voor motoriek - zoals reiken en grijpen. Om een voorwerp vast te nemen vloeit de informatie dus hoogstwaarschijnlijk van het achterste naar het voorste deel van de pariëtale cortex, om dan de delen in de hersenen aan te sturen die de beweging van de arm in gang zetten. Omdat het net de communicatie tussen de hersencellen is die van onze hersenen zo’n complex orgaan maakt, is het onderzoek een grote stap voorwaarts in het hersenonderzoek. (ev)