"Ons" stikstof stapelt zich op in oceaan

19 mei 2017 door SST

Via intensieve landbouw (meststoffen en ammoniakproductie) en het gebruik van fossiele brandstoffen pompen we dagelijkse tonnen stikstof in de atmosfeer. Een deel daarvan belandt uiteindelijk in de bovenste lagen van zeeën en oceanen.

Chinese wetenschappers hebben aan de hand van koraalmonsters een nauwgezette reconstructie kunnen maken van de concentratie van stikstof in de Zuid-Chinese Zee. Aan de hand van de aanwezigheid van verschillende isotopen konden ze een schatting maken van de stikstofconcentratie tijdens de voorbije decennia. En ze konden een onderscheid maken tussen de twee grootste belangrijkste bronnen (tegenwoordig): natuurlijk stikstof uit de diepe oceaan en atmosferisch stikstof (deels) uitgestoten door menselijke activiteit.

Een luchtfoto van een koraalrif in de Zuid-Chinese Zee
Deze koraalmonsters liggen klaar voor computertomografie (CAT-scan).

Tijdens de voorbije honderd jaar zou de bijdrage van atmosferisch stikstof aan de bovenste lagen in de open ocean nagenoeg verdubbeld zijn, zo vonden de onderzoekers. Dat betekent echter niet automatisch dat er nu ook méér stikstof in die lagen zit dan vroeger. Wel wijst het er mogelijk op dat de bijdrage van natuurlijk stikstof uit de diepe ocean minder belangrijk wordt – waardoor dit zich kan beginnen opstapelen en waardoor de belangrijke oceanische ‘stikstofpomp’ in een lagere versnelling komt te zitten.

Stikstof – of afgeleide verbindingen – is een essentiële voedingsstof voor fytoplankton, het microscopische leven dat de basis vormt van het ecosysteem in de oceaan. Wat het effect is van een verdere verstoring van de stikstofcyclus, daar kunnen de wetenschappers op dit moment nog niets over zeggen.