mars

Nieuw onderzoek wijst erop dat het water dat vroeger over het oppervlak van de (inmiddels kurkdroge) planeet Mars heeft gestroomd voor een belangrijk deel is opgenomen door gesteenten.

Eerder deze week ondertekende de Amerikaanse president Donald Trump de Space Policy Directive 1 (SPD1), dag op dag 45 jaar na het vertrek van de Apollo 17 crew vanop de maan. Het gevolg is een prioriteiten shift bij NASA en ook de rest van de ruimtevaartwereld volgt. En maar goed ook. 

De meeste donkere 'geultjes' op berg- en kraterhellingen op Mars zijn niet ontstaan door de inwerking van water. In plaats daarvan gaat het zo goed als zeker om kurkdroog stromend zand. 

Om ‘Marsonauten’ veilig op hun bestemming te krijgen, moet ook onderzocht worden hoe meereizende bacteriën zich zullen gedragen.

De Amerikaanse Marslander Phoenix, die in 2008 een zachte landing maakte in het noordpoolgebied van de rode planeet, detecteert af en toe zachtjes neerdwarrelende sneeuw.

Een gigantische asteroïde-inslag tijdens de vorming van Mars is mogelijk verantwoordelijk voor de geologische mysteries ervan.

Het oppervlak van de planeet Mars is, door een combinatie van chemische verbindingen (perchloraten) en de UV-straling van de zon, hoogstwaarschijnlijk bacteriedodend.

Kijk, daar staat-ie, in het kale Marslandschap aan de voet van Mount Sharp: de Amerikaanse Marswagen Curiosity.

De grote inslagen die lang geleden op Mars hebben plaatsgevonden, gingen gepaard met tornado-achtige winden met snelheden van meer dan 800 kilometer per uur.