astronomie

De week van 16 september 2019 bracht ons: nieuws over een interstellaire komeet, neutronensterren met overgewicht, zwarte gaten met of zonder haar en een ouderdomsbepaling van het heelal.

Radioastronomen zijn er al bekend mee: een ‘telescoop’ ter grootte van de aarde. Maar in de optische astronomie is zoiets nog verre toekomstmuziek. Of toch niet? Volgens astronoom David Kipping van Columbia University zou het mogelijk zijn om de aarde, of beter gezegd: de aardatmosfeer, als lens te gebruiken.

België en Nederland leggen troeven op tafel om Einstein Telescoop naar het drielandenpunt te halen.

Blauwe reuzensterren zijn de rock-and-roll-sterren van het universum. Het zijn zware sterren die leven onder het motto 'Live fast, die young'. Hierdoor zijn ze zeldzaam en dus moeilijk te bestuderen, zelfs met moderne telescopen. Als eerstejaars doctoraatstudent kreeg ik de kans om bij te dragen aan een toch wel bijzondere ontdekking.

Astronaut word je niet zomaar, dat wist je waarschijnlijk al. Over het algemeen duurt de basistraining van een astronaut zo’n drie tot vier jaar. Ruimtevaartorganisaties organiseren allerlei trainingen en simulaties. Het is belangrijk om alle aspecten van ruimtevaart te oefenen, van gewichtloosheid tot het ruimtetuig handmatig besturen.

Snel instappen allemaal, we hebben haast. Ons reisdoel vliegt met een onvoorstelbaar hoge snelheid bij ons vandaan, ongeveer 26 kilometer per seconde.

Govert Schilling neemt je mee op reis naar M13, een kolossale, bolvormige samenscholing van vele honderdduizenden sterren die tot de oudste structuren in het Melkwegstelsel behoort.

De ruimtevaartmaatschappij die de ‘discobal’ het heelal instuurde, gaf verkeerde informatie.     

Voor het eerst is het een team van theoretisch chemici en astronomen gelukt om te bepalen hoe je met methanol magneetvelden in de ruimte kunt meten. Dit geeft een nieuwe methode om de geboorte van sterren en planeten te onderzoeken.