Heb je je ooit afgevraagd hoe planeten zoals de aarde worden geboren? Wetenschappers hebben iets ongelooflijks ontdekt: planeten ontstaan uit piepkleine, ijzige steentjes!
Steentjes uit de diepvries
Ver weg in de ruimte zweeft er rond een jonge ster een protoplanetaire schijf. Dat is een enorme wolk van gas en stof. Een soort pannenkoek van ruimte-spul.
In het koudste deel van die schijf ontstaan kleine steentjes met ijs erop. Ze lijken onbelangrijk, maar die steentjes zijn de bouwstenen van planeten. Langzaam zweven ze naar het midden van de schijf, richting de ster.
Het geheim van de ‘sneeuwgrens’
Wanneer de steentjes dichter bij de ster komen, gaan ze voorbij een magische grens: de sneeuwgrens. Dat is de plek waar het zo warm wordt dat het ijs op de steentjes smelt en verandert in damp.
En hier gebeurt iets bijzonders: misschien is dat wel hoe planeten aan water komen. Zonder de sneeuwgrens zou de aarde misschien nooit oceanen hebben gehad.
Piepjonge sterren
Astronomen onderzochten 4 jonge sterren. Ze zijn pas 2 tot 3 miljoen jaar oud. Dat klinkt heel oud, maar in de ruimte is dat nog piepjong.
Rond die sterren draaien de protoplanetaire schijven. Sommige zijn compact (klein en dicht bij de ster) en sommige zijn wijd (groot en verspreid).
Wat gebeurt er met de steentjes?
-
In de compacte schijven vlogen ze helemaal naar binnen, voorbij de sneeuwgrens.
-
In wijde schijven bleven ze meer op hun plek, in de ringen.
Water voor nieuwe werelden
De astronomen ontdekten iets cools: compacte schijven bevatten meer water dan de wijde. Dat betekent dat er meer kans is dat daar planeten ontstaan die water (en misschien zelfs leven) kunnen hebben.
(Bron: Astronieuws.nl)
