Antibacteriële zepen onder vuur

Chemische stof in antibacteriële zepen tast de spieren aan.

Triclosan is een chemische stof die vaak wordt gebruikt in antibacteriële zepen en andere cosmetische producten zoals deodorants, mondspoelmiddelen en tandpasta. De stof kan worden opgespoord in menselijke urine, bloed en moedermelk en is ook te vinden in waterlopen en organismen die daar leven. Triclosan lag eerder al onder vuur omdat ze het ontstaan van resistente bacteriën in de hand zou werken.

Amerikaanse wetenschappers onderzochten nu welk effect Triclosan heeft op de spieractiviteit van mens en dier. Ze gebruikten daarvoor dosissen die vergelijkbaar zijn met de hoeveelheid waaraan ze bij gewoon dagelijks gebruik van Triclosanhoudende producten worden blootgesteld. Uit proeven in het lab bleek dat geïsoleerde hartspiercellen en skeletspiervezels zich onder invloed van de stof minder goed wisten samen te trekken.

Proeven op levende dieren bevestigden deze resultaten. Het hart van muizen bleek binnen de twintig minuten nadat de diertjes waren blootgesteld aan Triclosan 25 procent minder goed te functioneren dan normaal. Bovendien lag de grijpkracht van de diertjes tot een uur na de blootstelling 18 procent lager dan gewoonlijk.

De onderzoekers bekeken ook het effect van Triclosan op Amerikaanse dikkop-elrits, visjes die ook in Belgische wateren voorkomen en vaak als model worden gebruikt om de mogelijke invloed van watervervuilende stoffen na te gaan. Ook hier bleek dat visjes die zeven dagen in water met sporen van Triclosan hadden gezwommen, beduidend minder actief waren dan hun soortgenoten in zuiver water.

Volgens de onderzoekers is Triclosan niet voldoende veilig om het zomaar in cosmetische producten te stoppen. Te meer omdat er geen aanwijzingen zijn dat antibacteriële zeep efficiënter werkt met Triclosan dan zonder. (ev)