Slimme ziekenhuiskamer voor beter herstel

Adaptive Healing Rooms bevatten technische snufjes, die het herstel bevorderen van beroertepatiënten.

Mensen die een beroerte achter de rug hebben, herstellen beter als hun bioritme en stressniveau op een positieve manier worden beïnvloed. Dat kan bijvoorbeeld door zonlicht te zien, aangename geluiden te horen, het ritme van de natuur te volgen en een mooi uitzicht te hebben. Helaas zijn ziekenhuiskamers vaak onpersoonlijk en hebben de patiënten er allesbehalve een mooi uitzicht.

Campus Sint-Augustinus van de GZA Ziekenhuizen (Antwerpen) liet vier intelligente herstelkamers installeren, waar het personeel de omgevingsfactoren kan aanpassen aan de behoeften van beroertepatiënten. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat patiënten in kamers aan de zonzijde van een gebouw sneller herstellen dan hun collega-patiënten in andere kamers. Daarom ontwikkelde Philips een kunstmatig dakraam dat een helder, zonnig wit licht straalt op het ziekenbed. Tegelijk bootst het een blauwe hemel na, compleet met subtiele veranderingen in lichtsterkte. In het dakraam zit dynamisch licht verwerkt, dat het ochtend-, dag- en avondlicht imiteert met een sterkte die vergelijkbaar is met het buitenlicht in de zomerperiode.

Verder zijn de kamers uitgerust met een breed interactief oriëntatiescherm dat natuurbeelden projecteert. Die verlagen de pijn en zijn rustgevend. Ze bevorderen het herstel van patiënten dan ook aantoonbaar.

Houvast

Omdat patiënten in de eerste dagen na een beroerte vaak gedesoriënteerd en verward zijn en weinig besef van tijd hebben – door stress en doordat belangrijke delen van de hersenen zijn aangetast – projecteert het scherm ook elementen die de patiënt een houvast bieden. Een klok, de datum en de naam van het ziekenhuis kunnen bijvoorbeeld geruststellend werken. Afhankelijk van of de mogelijke tijdelijke verlamming zich in de linker- of rechterhersenhelft voordoet, worden de gegevens op een scherm links of rechts geprojecteerd.

Een bijkomend voordeel van de schermen is dat de prikkels worden afgestemd op de noden van de individuele patiënten. Die zijn kort na hun beroerte extra gevoelig. Daarom worden aanvankelijk zo weinig mogelijk prikkels gegeven. Na een paar dagen kunnen de dokters dat aantal opvoeren. In de toekomst zouden ook extra applicaties mogelijk zijn, zoals interactief contact met het thuisfront.

Volgens William Van Landegem, diensthoofd Neurologie van Sint-Augustinus, draait alles in de kamers rond neuronale plasticiteit: het vermogen van de hersenen om zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden en nieuwe behoeftes. ‘We weten dat de hersenen een dynamisch geheel vormen, waarin sommige functies, naargelang de omstandigheden, worden onderdrukt of gestimuleerd’, vertelt hij. ‘Met deze kamers willen we die neuronale plasticiteit zo veel mogelijk triggeren.’ (ev)