Massimiliano Simons

Synthetische biologie wordt vaak voorgesteld als de volgende noodzakelijke stap in de biologie. Men vergeet dan dat er fundamentele sociale en politieke keuzes gemaakt moeten worden om zo'n discipline mogelijk te maken.

De hashtag metoo heeft talloze verhalen van seksuele intimidatie aan het licht gebracht. De metoo-beweging wordt vooral met de film- en kunstwereld gelinkt, maar ook de wetenschap is er niet vrij van.

Het zou binnenkort wel eens met wetenschap gedaan kunnen zijn. Niet omwille van het ‘post truth’-tijdperk of vanwege besparingen, maar omwille van een gevaar van binnenuit. Is het mogelijk dat wetenschap zichzelf opheft?

De geschiedenis van de biologie zit vol van uitzonderingen die de meest elegante principes van de biologen schenden. Hedendaagse biologen hopen echter de universele principes achter het leven te vinden.

Velen hebben de ambitie om het grote publiek vertrouwd te maken met de biologische wetenschappen. Maar welk beeld van biologie wil men juist verspreiden?

In de Verenigde Staten duiken de laatste jaren voorbeelden op van zogenaamde 'biohackers' die experimentele gentherapie op zichzelf willen toepassen.

Er is een beweging ontstaan die experimentele biologie buiten de universiteit wil beoefenen, de zogenaamde Do-It-Yourself-biologie of 'biohacking'. Maar wat betekent het een biohacker te zijn?

Synthetische biologie verspreidt zich vooral via een studentenwedstrijd, genaamd iGEM. Draagt deze wedstrijd echt bij aan de biologie of verkoopt het enkel beloftes zonder dat er werkelijk iets gaat uit voortkomen?

Synthetisch biologen ontwerpen en herontwerpen cellen. Hun biologische modules steken zo eenvoudig in elkaar dat je er ook als leek thuis mee aan de slag kan, om antibiotica te maken bijvoorbeeld.