Massimiliano Simons

Steeds luider en vaker wordt beweerd dat het vertrouwen in wetenschap en haar resultaten zoek is. Dat lijkt niet te kloppen, maar wel verschilt het vertrouwen in wetenschap naar gelang wie en wat men vraagt.

In de laatste vijftig jaar heeft er zich een enorme kennis opgestapeld over hoe cellen werken. Dit heeft volgens sommigen niet geleid tot een dieper theoretisch begrip van wat een cel is. Waarom? Een mogelijke verklaring is dat cellen complex zijn en dat het tijd vergt. Er is ook een andere optie, dat van een verkeerd interpretatiekader, namelijk de cel als machine.

Synthetische biologie wordt vaak voorgesteld als de volgende noodzakelijke stap in de biologie. Men vergeet dan dat er fundamentele sociale en politieke keuzes gemaakt moeten worden om zo'n discipline mogelijk te maken.

De hashtag metoo heeft talloze verhalen van seksuele intimidatie aan het licht gebracht. De metoo-beweging wordt vooral met de film- en kunstwereld gelinkt, maar ook de wetenschap is er niet vrij van.

Het zou binnenkort wel eens met wetenschap gedaan kunnen zijn. Niet omwille van het ‘post truth’-tijdperk of vanwege besparingen, maar omwille van een gevaar van binnenuit. Is het mogelijk dat wetenschap zichzelf opheft?

De geschiedenis van de biologie zit vol van uitzonderingen die de meest elegante principes van de biologen schenden. Hedendaagse biologen hopen echter de universele principes achter het leven te vinden.

Velen hebben de ambitie om het grote publiek vertrouwd te maken met de biologische wetenschappen. Maar welk beeld van biologie wil men juist verspreiden?

In de Verenigde Staten duiken de laatste jaren voorbeelden op van zogenaamde 'biohackers' die experimentele gentherapie op zichzelf willen toepassen.

Er is een beweging ontstaan die experimentele biologie buiten de universiteit wil beoefenen, de zogenaamde Do-It-Yourself-biologie of 'biohacking'. Maar wat betekent het een biohacker te zijn?