stamboom van de mens

Rode en gele oker werd in de prehistorie veelvuldig gebruikt in grotschilderingen en als lichaamsversiering. Ook in Afrika.

Post mortem-onderzoek op zeven bonobo’s van de Antwerpse zoo leert dat de mensapen anatomisch gezien sterker lijken op ons dan op chimpansees.

Fossiele overblijfselen zoals beenderen zijn niet noodzakelijk om menselijke evolutie te bestuderen. DNA uit een bodemstaal volstaat.

Het genoom van een 100.000 jaar oude vrouwelijke neanderthaler onthult enkele zaken over het seksleven van onze voorouders.

Stenen werktuigen die gevonden werden nabij het Turkana-meer in Kenia bevestigen de hypothese dat ook pre-menselijke Australopithecen als onze verre voorouder Lucy stenen werktuigen konden maken.

De laatste gedeelde voorouder van de moderne mens en de neanderthaler leefde ongeveer een miljoen jaar geleden.

De meest complete schedel van een vroege mens verandert het plaatje van onze vroege evolutie.

Bijna veertig jaar geleden werden in Oost-Afrika de stoffelijke resten ontdekt van ‘Lucy’, een mensachtige die waarschijnlijk een van onze directe voorouders was. Maar sindsdien hebben ook ‘Ardi’ en ‘het wezen van Burtele’ zich gemeld. Het beeld van de oorsprong van Homo sapiens wordt steeds complexer.

Vijf jaar onderzoek en elf papers na de ontdekking van Australopithecus sediba hebben antropologen een duidelijk beeld gekregen van de anatomie van deze nieuwe mensensoort uit het zuiden van Afrika.