Het hart van mannen en vrouwen reageert anders op fysieke inspanning. Hierdoor zien artsen mogelijk hartaandoeningen over het hoofd, of schatten ze een vrouwelijk sporthart ten onrechte als ziek in.
Het hart is een krachtige spier die in rust een vijftal liter bloed per minuut wegpompt. Door regelmatig intensief te bewegen past het hart zich aan: de hartspier wordt sterker en dikker, en kan per slag meer bloed verplaatsen. Daardoor daalt de hartslag in rust. Bij goed getrainde atleten kan die zelfs zakken tot veertig of dertig slagen per minuut. Dit noemen we het atletenhart, een gezonde aanpassing aan fysieke belasting. Op een elektrocardiogram (ECG) kunnen daarbij veranderingen zichtbaar zijn die lijken op hartaandoeningen, maar in werkelijkheid onschuldig zijn. Het is daarom belangrijk dat artsen het verschil herkennen tussen normale sportaanpassingen en mogelijke hartproblemen.
Onderzoekers van het Amsterdam University Medical Center (UMC) ontdekten nu dat dit onderscheid bij vrouwelijke atleten lastiger te maken is. Vrouwen zijn nog altijd ondervertegenwoordigd in medisch onderzoek, waardoor er minder kennis is over de manier waarop sport hun hart verandert. Uit een studie met 173 vrouwelijke topsporters blijkt alvast dat hun hart zich anders ontwikkelt dan dat van mannen. Waar mannelijke atleten vaak een verdikte én verwijde hartspier hebben, wordt bij vrouwelijke topsporters vooral een verwijding van de hartkamers gezien, met een veel minder uitgesproken verdikking van de hartspier.
Een verdikte hartspier is bij mannelijke sporters dus normaal, terwijl het bij vrouwen wel kan wijzen op een hartaandoening. Ook het type sport heeft invloed. Vrouwelijke duursporters, zoals wielrensters, hadden de grootste hartkamers en de meeste hartspiermassa, meer dan krachtatletes zoals turnsters. De studie, gepubliceerd in het European Heart Journal, benadrukt dat niet alleen de sportgeschiedenis, maar ook het biologische geslacht en type sport van belang zijn bij het beoordelen van een hart van een topsporter of zeer actieve recreatieve sporter. Dit voorkomt dat hartaandoeningen bij vrouwen over het hoofd worden gezien. Of andersom, dat een gezond hart van een vrouwelijke atleet ten onrechte als ziek wordt bestempeld en de vrouw bijvoorbeeld moet stoppen met professionele sport.
