Natuur & Milieu

Camouflage op commando: hoe inktvissen hun gepigmenteerde huidcellen controleren

Zeekatten, een soort inktvissen, kunnen zichzelf camoufleren door hun uiterlijk aan te passen aan hun omgeving. De complexiteit van hoe ze dat doen is fenomenaal. 

Dit is een artikel van:
Eos Wetenschap

Het zijn de kameleons van de zee, maar dan misschien nog straffer. Zeekatten kunnen het kleurpatroon op hun huid instant aanpassen om op te gaan in hun omgeving. En als er gevaar dreigt kunnen ze zichzelf zelfs 'blancheren', waarbij ze ineens lijkbleek worden. Onderzoekers van het Max Planck Institute for Brain Research, Frankfurt, Duitsland, bestudeerden de mechanismen achter de spontane camouflage bij de gewone zeekat (Sepia officinalis) op natuurlijke en kunstmatige achtergronden. 

Ze plaatsten de zeekatten voor meer dan 200.000 achtergrondbeelden, en keken vervolgens tot op het niveau van individuele pigmentcellen, chromatoforen genaamd, wat er gebeurde.Dezelfde achtergrond kon verschillende huidpatronen opleveren. De camouflage ontstaat door een continue feedback. De cellen blijven zichzelf corrigeren tot de camouflage perfect is. Het proces volgt dus niet telkens dezelfde weg maar is heel flexibel. 

De uitzondering op de regel was het ‘blancheren’. Dit proces verliep razendsnel en volgens hetzelfde patroon - logisch eigenlijk aangezien de zeekatten de witverkleuring gebruiken als bescherming bij acuut gevaar. Toen het gevaar geweken was, keerde de aanvankelijke camouflage terug. Het patroon zit dus ergens in een geheugen opgeslagen.

Video onder. Een zeekat (rechtsonder) tijdens het moment van een achtergrondovergang van grote kiezelstenen naar kalksteen.

Hoe communiceren inktvissen met elkaar?

Lees hier het antwoord