Zwart–witte strepen lokken epilepsie uit

09 mei 2017 door AB

Een patroon van zwarte en witte vlakken kan zorgen voor afwijkende hersenactiviteit, die een epileptische aanval uitlokt.

Bepaalde visuele patronen kunnen een reactie uitlokken bij mensen die lijden aan fotosensibele epilepsie.

Wetenschappers uit Utrecht en New York schreven een review over tien studies naar fotosensibele epilepsie. Lichtflitsen en afbeeldingen van bepaalde patronen of roosters, lokken bij deze vorm een aanval uit. De wetenschappers concluderen nu dat die patronen gevaarlijke activiteiten in de hersenen veroorzaken, die voor de aanval zorgen.

Een voorbeeld uit 1997 laat al zien dat visuele informatie, in dit geval bewegende beelden, van invloed is. Een Pokémon aflevering zorgde er namelijk voor dat er bijna 700 mensen in het ziekenhuis belanden omdat zij plots een aanval kregen.

Nu keken de wetenschappen naar stilstaande beelden. Zowel zwart-witte roosters als wolken of andere natuurafbeeldingen. Door alle studies samen te nemen zagen de wetenschappers dat alleen de zwart-witte roosters een afwijkend activatiepatroon in de visuele cortex veroorzaakten. Die activiteit wordt ook wel aangeduid als gamma oscillaties en kan tot een epileptische aanval leiden. Door elektroden op de schedel te plaatsen met een elektro-encefalogram (EEG) kan je de activiteit van de hersenen meten.

De wetenschappers schrijven in hun review dat je zulke afbeeldingen kunt aanpassen waardoor ze minder snel een epileptische aanval uitlokken. Bijvoorbeeld door het contrast te verminderen. Ook architecten kunnen hier rekening mee houden. Want mogelijk is het ook voor gezonde mensen een ongemak voor het oog, en lokt het zelfs migraine uit.

De wetenschappers zijn er nog niet over uit wat de gamma oscillaties precies betekenen en ook niet waarom sommige afbeeldingen deze activiteit uitlokken. Wat er precies mis gaat in de hersenen bij fotosensibele epilepsie is eveneens niet duidelijk. Dat gamma oscillaties er iets mee te maken hebben, kan richting geven aan vervolgonderzoek.

Dit artikel is gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology.