Ruimte

Onze toekomst ligt in de ruimte, of we dat nu willen of niet.

Tijdens de Apollo-missies brachten de Amerikanen enkele honderden kilo’s maansteen en -stof naar de aarde. Sommige stalen worden pas nu onderzocht.

Tot nu toe werd aangenomen dat alle bolvormige sterrenstelsels vrij kort na de oerknal zijn gevormd. Volgens een nieuwe ontdekking zijn er ook jongere bolhopen, die zijn ontstaan in een complex netwerk van van afgekoeld gas.

Wanneer het binnenste van een zware ster geen kernreacties meer op gang kan brengen, implodeert de ster tot een zwart gat. Maar er is een alternatieve mogelijkheid, lang geleden geïdentificeerd, maar nu pas voldoende uitgewerkt.

Een verre gaswolk laat zien dat de eerste sterren al tijdens de eerste honderden miljoenen jaren na de oerknal zijn ontstaan.

Waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop laten zien dat het sterrenstelsel DF4 weinig of geen donkere materie bevat. De grote vraag is nu hoe zulke sterrenstelsels zijn ontstaan. 

De viering van 50 jaar maanlanding brengt de verkenning van de ruimte weer in beeld. In het komende decennium willen we meermaals terug naar de maan en in de jaren 2030 volgt er mogelijk een nog reusachtigere leap for mankind met een bemande missie naar onze buurplaneet Mars.

Computersimulaties laten zien dat fysische mechanismen ervoor zorgen dat jonge planeten in het centrale deel van hun planetenstelsel niet door hun ster worden verzwolgen.

Op 28 februari van dit jaar begon de Amerikaanse Marslander InSight zich de bodem in te hameren, maar dieper dan 35 centimeter is hij niet gekomen.

NASA-satelliet TESS registreerde het nagloeien van een ster die door een superzwaar zwart gat aan flarden is getrokken.

De week van 16 september 2019 bracht ons: nieuws over een interstellaire komeet, neutronensterren met overgewicht, zwarte gaten met of zonder haar en een ouderdomsbepaling van het heelal.

K2-18b. Niet meteen een naam met hitpotentieel, zou je denken. Maar in nog geen 24 uur tijd groeide dit hemellichaam uit tot het bekendste exemplaar uit de lijst van zowat 4000 tot dusver ontdekte exoplaneten. Wat maakt K2-18b zo speciaal?

Het gaat om edscottiet, een stof die mogelijk gevormd is in de kern van een voormalige planeet. 

Op Europa, een ijsmaan van Jupiter, bevinden zich watervulkanen. Die kunnen ons meer leren over de aanwezigheid van leven in haar verborgen oceaan.

Metingen van de hoeveelheid methaan op Mars lopen sterk uiteen. Daarvoor bestaat nu een mogelijke verklaring.

Radioastronomen zijn er al bekend mee: een ‘telescoop’ ter grootte van de aarde. Maar in de optische astronomie is zoiets nog verre toekomstmuziek. Of toch niet? Volgens astronoom David Kipping van Columbia University zou het mogelijk zijn om de aarde, of beter gezegd: de aardatmosfeer, als lens te gebruiken.

In de nacht van maandag 12 op dinsdag 13 augustus zijn met het blote oog tal van 'vallende sterren' te zien. Dan vindt het maximum plaats van de jaarlijkse meteorenzwerm de Perseïden.

Planeetwetenschappers hebben indirecte aanwijzingen gevonden dat er op of in de bodems van sommige kraters rond de noordpool van de planeet Mercurius én de zuidpool van de maan een metersdikke laag ijs ligt.