Ruimte

In de toekomst is zuurstof nodig om ter plaatse brandstof voor raketten te produceren, zodat ruimtetuigen vlot heen en weer kunnen pendelen tussen de aarde en Mars.

Met de Artemis I lanceert NASA ook een toestel dat met zonnezeilen koers zal zetten naar een asteroïde ver in ons zonnestelsel.

Op zo’n 170.000 lichtjaar bevindt zich de Tarantulanevel: een van de grootste stervormingsgebieden in het lokale heelal.

Kometen uit het verre buitengebied van ons zonnestelsel overleven vaak hun eerste ontmoeting met de zon niet. Mogelijk zorgt de zonnewarmte ervoor dat sommige van die kometen zo snel ronddraaien dat ze uit elkaar vallen.

Dat de zon het leven op aarde bepaalt, is genoegzaam bekend. Maar ze doet meer dan ons warmte en licht geven. Steeds meer aandacht gaat uit naar de invloed van ruimteweer op het aardse leven. Ruimteweer wekt niet enkel de interesse van sterrenkundigen op, maar evenzeer van de ruimtevaartsector, energieleveranciers, verzekeringsmaatschappijen en medici.

Planeten, sterren en sommige manen zijn rond. Dat komt niet alleen omdat ze zwaar zijn, leren we van de onregelmatig gevormde maan Proteus en superzware neutronensterren.

In de afgelopen 65 jaar heeft de mens in totaal ruim 200.000 kilogram aan afval achtergelaten op de maan. De komende jaren komt daar nog veel meer bij. Wordt de maan de vuilnisbelt van de ruimtevaart?

Om zwaartekrachtgolven te onderzoeken, heb je niet alleen hele lange detectors nodig, maar ook een uitgebreid theoretisch instrumentarium om de opgepikte signalen te kunnen interpreteren. De Amerikaans-Italiaanse Alessandra Buonanno heeft hier een belangrijke bijdrage aan geleverd en zorgde er zo mee voor dat fysici wisten wat ze zagen toen ze in 2015 voor het eerst een zwaartekrachtgolf detecteerden.

Een indrukwekkend panoramabeeld van het Marsoppervlak toont het studieobject van de robotwagen Perseverance. Hoe gaat de Marswagen daar te werk?

Met vijftien jaar vertraging is het magische moment eindelijk aangebroken: de eerste beelden van de James Webb Space Telescope zijn vrijgegeven. Het resultaat is adembenemend.

De komeet bevat een aantal complexe organische moleculen die nog nooit eerder in een komeet zijn aangetroffen.

Een van de bestanddelen van deze handgel, isopropanol, komt niet alleen op aarde voor. Het molecuul is nu ook in de interstellaire ruimte gedetecteerd. 

De Gaia-missie van ESA levert data op waarmee astronomen de structuur van ons sterrenstelsel en de evolutie in het verleden over miljarden jaren kunnen reconstrueren.

In de Netflixfilm ‘Don’t look up’ dreigt de mensheid in een klap weggeveegd te worden door een inslaande komeet die amper zes maanden voor de inslag op de radar verschijnt. Maar hoe zit dat in het echte leven? Houden wetenschappers alles goed in de gaten of kan een brokstuk uit de ruimte toch haast ongemerkt inslaan?

De kosmos is een uitgestrekte zwarte leegte, met sterrenstelsels op enorme afstanden van elkaar. Maar er zijn uitzonderingen.

In 2026 en 2028 stuurt ESA twee sondes de ruimte in. Plato moet nieuwe potentiële aardes detecteren, Ariel zal die vervolgens van naderbij bestuderen.

Vrouwen die van hun passie voor het heelal hun beroep hebben gemaakt, verdienen het om op te vallen. Dat schrijft sterrenkundige Conny Aerts, die deze week de prestigieuze Kavli-prijs voor astrofysica won.

Sterrenkundige Conny Aerts (KU Leuven) heeft, samen met twee Amerikaanse astronomen, de prestigieuze Kavli-prijs voor astrofysica gewonnen. Die prijs is de grootste wetenschappelijke onderscheiding na de Nobelprijzen. Aerts en haar collega's worden geroemd voor hun onderzoek naar de inwendige fysica en de evolutie van sterren.