FabCity: creatief, experimenteel, maar duurzaam wonen en werken

Er staan huisjes die letterlijk uit de grond zijn gestampt: door ze uit een giga rol golfkarton om een houten skelet te wikkelen, uit vloeibare beton laag voor laag 3D te printen, of anders met geperste hennep, vergruizelde bouwstenen of kunststof. En waarom zou een metalen brug zichzelf niet kunnen printen?

Het blijft niet bij experimenteren. Op de campus wonen de jonge technologen namelijk echt in hun duurzame onderkomens. Plantenbakken filteren poep en pis uit de wc en mixen ze met regenwater tot drinkwater. De laatste as uit de vuilverbranding wordt verwerkt tot straattegels. Vermalen sportschoenen transformeren tot een kleurige, verende vloer. De Witkar, gedeeld individueel openbaar vervoer uit de jaren zestig, keert terug als een vlot autootje, dat nu wel technisch en administratief optimaal functioneert. En wat bizar: een broodvergister die oud brood in gas voor de energievoorziening omzet.

Hamvraag: leiden al die visionaire ideeën (en ideetjes) werkelijk tot iets? Individueel hoogstwaarschijnlijk niet. Maar dat is ook niet de opzet. Doordat ontwerpers, technologen en ook het geïnteresseerde publiek bij elkaars experimenten kunnen binnenlopen, zal uit de som der delen het huis van de toekomst gestalte krijgen.