Er bestaan al langer formules waar wiskundigen een orgasme van krijgen, maar nu hebben wiskundigen een formule opgesteld die het krijgen van een orgasme beschrijft.
Ze beperkten zich daarbij helaas wel tot het mannelijke orgasme. Het vrouwelijke orgasme is voorlopig zelfs voor de moderne wiskunde nog te complex.
Het model beschrijft de fases die naar een orgasme leiden. In de jaren 1960 en 1970 leverden seksuologen William Masters en Virginia Johnson pionierswerk op dat vlak. Zij introduceerden het concept van de seksuele respons, opgedeeld in verschillende fases: eerst komt de opwinding, die aanvankelijk in een plateaufase blijft hangen en vervolgens overgaat in een orgasme. De vierde en laatste fase heet de resolutiefase, het moment waarop de man zich zuchtend tegen de rugleuning van het bed laat zakken terwijl hij een sigaretje opsteekt – zo doen ze het toch in de cinema.
Seksuologen bouwden sindsdien verder op het werk van Masters en Johnson, maar bleven daarbij – volgens de wiskundigen die nu een formule ontwierpen – te oppervlakkig in hun beschrijving. Daarom goten Konstantin Blyuss en Yuliya Kyrychko van de University of Sussex het mannelijke orgasme nu in een formule met harde cijfers. Dat bleek minder eenvoudig dan voor de immuunreacties, infecties en epidemieën die de twee normaal in formules gieten.
Seks in de scanner
Seksuele beleving is behoorlijk subjectief, en mensen – mannen – hebben de neiging om te liegen over hun seksuele ervaringen. Gelukkig hebben wetenschappers tegenwoordig toegang tot heel precieze metingen van opwinding, verzameld bij mannen die seksuele activiteiten uitvoeren in een fMRI-scanner (alleen of met een partner). Wie ik nu op ideeën heb gebracht, wil ik doorverwijzen naar de Universiteit van Groningen, waar ‘seks in de scanner’ al vele jaren op het onderzoeksprogramma staat.
Blyuss en Kyrychko konden zich uiteindelijk baseren op data van tienduizend seksuele handelingen en meer dan driehonderd mannelijke deelnemers. Het allereerste wiskundige model van het mannelijke orgasme bevat alle fysiologische en psychologische aspecten die nodig zijn om een hoogtepunt te bereiken. Het model verklaart niet alleen orgasmes tijdens seks en masturbatie, maar kan ook de kans op een succesvolle ejaculatie voorspellen. Een belangrijke bevinding is bijvoorbeeld dat te veel opwinding vroeg in het proces de kans op het bereiken van een hoogtepunt remt. Een opgekropte broek vol goesting is met andere woorden nefast voor de feestvreugde. Nu het vrouwelijke orgasme nog. Dat is volgens beide wiskundigen zowel fysiologisch als mathematisch een stuk complexer – maar ze werken eraan.
