Onze online verslavingen veranderen onze hersenen, waardoor we meer en meer nodig hebben.
Ik vond hem tussen de matras en de lattenbodem. Een uitstekende verstopplek, ook omdat mijn zoon zo overtuigend kon liegen dat ik nooit lang zocht. Toen ik hem eenmaal had ontdekt, heeft hij zelden nog zijn laptop of telefoon mee naar boven gesmokkeld om ’s nachts te gamen.
Smartphones: ze zijn geweldig, maar ook des duivels. Ik grijp er zelf ook te vaak naar, maar gelukkig zegt gamen me niks. Net zomin als gokken, trouwens. Of pornovideo’s.
Sinds enkele jaren kun je aan al die zaken ‘officieel’ verslaafd raken en zijn ze als psychische stoornissen opgenomen in de ICD, het medisch handboek van de Wereldgezondheidsorganisatie.
Mogelijk komt er een shift aan in het soort verslavingen, vertelde expert Anneke Goudriaan me. Het interview met haar lees je in de nieuwe Psyche&Brein, waarin we focussen op verslaving. Druggebruik zou kunnen afnemen, steeds minder mensen roken (al vult vapen die leemte deels in) en minderen met alcohol is een trend. Maar de digitale wereld trekt aan ons. Hij zit vol verleidingen en is 24/7 beschikbaar in onze broekzak of op ons nachtkastje.
Uit cijfers van 2021 blijkt dat toen al een op de twintig jongens in Nederland problematisch gamegedrag vertoonde. Dat betekent dat het soms voor ruzie zorgt, of voor verminderde interesse in hobby’s. En hoewel gokken verboden is voor minderjarigen, gokt een op de vijftien scholieren wel eens online voor geld. Ook hier zijn jongens, die gek blijken op sportweddenschappen, de pineut. Ze doen het zes keer zo vaak als meisjes. Bij volwassen mannen zou een verslaving aan online porno dan weer voorkomen bij drie tot vijf procent van hen. Met als mogelijke gevolgen: erectieproblemen en moeite om nog tot een orgasme te komen.
Problematisch digitaal gedrag geeft ons brein telkens weer een boost aan dopamine, en zal op termijn de hersenen veranderen. Daardoor hebben we meer en meer nodig, en uiteindelijk moet alles wijken voor onze verslaving. Game-ontwikkelaars en andere doen er uiteraard alles aan om die online wereld zo verleidelijk mogelijk te maken, en om ons er zo lang mogelijk te houden.
Geen wonder dus dat mijn zoon met een uitgestreken gezicht ontkende dat hij ’s nachts aan het gamen was geweest. Ook al zat hij met rode ogen aan de ontbijttafel. Gelukkig beseft hij met ouder worden meer en meer dat slapen ook deugd kan doen. En heeft hij een oplossing gevonden waar zijn moeder mee kan leven. ’s Ochtends zet hij de wekker wat vroeger, zodat hij voor school nog een uurtje ongestoord kan gamen.
