Een nieuw model verklaart hoe oorsuizen ontstaat. Dat biedt perspectieven voor een behandeling.
Tinnitus ontstaat na gehoorschade. Na een luid concert, bijvoorbeeld, kan je een piep in je oren hebben. Als die niet overgaat, spreken we van chronische tinnitus. Dat kan onder meer tot slaapproblemen en een depressie leiden. De piep zit op de frequentie van de toon die je eigenlijk niet meer kan horen door de gehoorschade.
Oorsuizen is een neveneffect van een mechanisme dat het gehoor wil verbeteren na gehoorschade. Dat schrijven neurowetenschappers Patrick Kraus en Holger Schulze in Eos Psyche&Brein. Het werkt zo. Als een geluid te zwak is om het te horen, voegt ons auditieve systeem daar ‘ruis’ aan toe, zodat je het geluid toch hoort. Die ruis komt van neuronen uit het somatosensorische systeem. Deze zenuwcellen verwerken wat je voelt, zoals een aanraking, de rekking van spieren en de positionering van gewrichten. Ze zijn fysiek verbonden met het slakkenhuis.
Als het model klopt, zou externe ruis de innerlijke ruis kunnen vervangen en zo oorsuizen voorkomen.
Normaal gezien worden de somatosensorische zenuwbanen – en dus de ruis – in het slakkenhuis onderdrukt. Maar bij gehoorschade dringt er op een bepaalde toonhoogte geen geluid meer door van buitenaf. Daardoor verdwijnt de remming op die frequentie volledig. Gevolg: je hoort een piep.
Een op de twintig Vlamingen en Nederlanders heeft last van tinnitus. Een goede behandeling bestaat niet.
Als het model van Kraus en Schulze klopt, zou externe ruis de innerlijke ruis kunnen vervangen en zo oorsuizen voorkomen. Bij proefdieren lijkt dat te werken. Onderzoekers stelden muizen bloot aan lawaai. Vervolgens kregen ze zeven dagen lang akoestische ruis te horen die overeenkwam met normale huiskamergeluiden. Slechts een van de acht dieren ontwikkelde tinnitus. In de controlegroep, die geen ruis te horen kreeg, was dat de helft. Onderzoek met mensen is op dit moment aan de gang.
Bron: Friedrich Alexander Universität, Duitsland
