Ben je een moslimmeisje uit een arme stadswijk in de staat Maharashtra, India, dan beslist je oudere broer of jij nog naar buiten mag na school. De meisjes blijven er traditioneel thuis. Activiste Sabah Khan probeert de gendernormen, die adolescente meisjes en jonge vrouwen beletten hun dromen waar te maken, te doorbreken met voetbal.
Na haar master in sociaal werk keerde Sabah naar Mumbra terug en startte ze een NGO die voetbaltraining inricht voor meisjes en jonge vrouwen uit de wijk. Wat heeft voetbal dan te maken met gender normen? Volgens een onderzoek van de BBC zou slechts één op drie Indische vrouwen sporten, een gevolg van een diepgewortelde norm die sporten voor vrouwen als onvrouwelijk beschouwt. Sabah laat meisjes dus voetballen, maar probeert ook de stereotypering van ‘moslimmeisjes als passief en onderworpen’ uit te dagen. Tegelijk wil ze de afstand tussen Hindu en Moslim buren overbruggen, want die is groot vandaag in India.
De meisjes van de achterstandswijken willen deel uitmaken van de nieuwe Indische middenklasse en carrière maken. Maar nog al te vaak kunnen meisjes niet autonoom beslissen wat ze doen, vaak zelfs niet wanneer ze 18 zijn. Eenmaal getrouwd is er dan weer de schoonmoeder die mee bepaalt van kan en wat niet. Sabah geeft hen meer speelruimte en laat hen via voetbal inzien dat ze zelf ook actie kunnen ondernemen in de wijk en zo duurzame verandering teweegbrengen voor hun eigen dochters.
De meisjes spelen op publieke pleintjes waar normaal alleen jongens voetballen. Dat was ongehoord en leidde vaak tot agressieve blikken en cat-calling. Eénmaal op het veld leren de meisjes in team te spelen, ontwikkelen ze leiderschap en tactiek. Naast sport laat de organisatie hen ook kennismaken met de Indische grondwet, de principes van burgerschap en hun rechten. De meisjes gaan in dialoog met de lokale gemeenschapsleiders en beleidsmakers van hun wijk. Zo zien ze in wat hun rol als “change agent” kan betekenen voor de wijk en voor het versterken van de lokale solidariteit.
Dat leidde tot resultaten. Zo organiseerden de meisjes een petitie om de gemeente om een eigen voetbal terrein te vragen. Het werkte en in Mumbra spelen nu 500 meisjes voetbal, ‘open en bloot’, in de openbare ruimte. Door de jaren heen trainde de organisatie duizenden meisjes, wiens daadkracht en autonomie vergrootte, niet alleen op het voetbalveld maar ook ernaast. Ze zetten de rechten van meisjes en vrouwen op de kaart in de regio rond Mumbai en wegen op de sociale normen die voorheen meisjes binnenshuis hielden. Voetbal op de pleintjes is voor de meisjes van Mumbra dus niet zomaar een spelletje.
