chemie

Waterstofsulfide is een gif dat al eens wordt gebruikt door zelfmoordenaars. Maar op celniveau speelt het gas een belangrijke rol in de energiehuishouding.

Een stapel van grafeen, boornitride of wolfraamdisulfide kan totaal andere eigenschappen hebben dan de afzonderlijke laagjes.

We laten een heleboel chemische sporen achter als we bijvoorbeeld op onze smartphone tikken. En die vertellen meer over ons dan we beseffen.

Michiel Dusselier ontdekte een manier om de productie van bioplastic nog groener te maken.

De Groningse chemicus Ben Feringa is een van de drie laureaten van de Nobelprijs voor scheikunde. Eos sprak hem vorig jaar, toen zijn werk met de Solvay-Prijs werd bekroond.

Synthetisch biologen ontwerpen en herontwerpen cellen. Hun biologische modules steken zo eenvoudig in elkaar dat je er ook als leek thuis mee aan de slag kan, om antibiotica te maken bijvoorbeeld.

Toepassingen zijn vooral te zoeken in de kwantumsfeer.

In grafeen – zeg maar ‘kippengaas’ van één atoom dik dat volledig uit koolstofatomen is opgebouwd – kan met de hulp van staafvormige bacteriën een keurig rimpelpatroon worden aangebracht.

Het is een van die kleine dagelijkse frustraties: hoe krijg je dat laatste restje shampoo, handzeep of afwasmiddel uit de fles?