windenergie

Europa zet in op een groene toekomst, maar die brengt niet voor iedereen vooruitgang. In het noorden van Europa verstoren windmolenparken rendiermigratieroutes, verwoest mijnbouw graaslanden en versnippert infrastructuur het landschap. Voor de inheemse Sami roept de vergroening herinneringen op aan een koloniaal verleden. Wie betaalt de prijs van duurzaamheid?

Stalen palen met elk 3.000 ton rotsen errond midden in onze Noordzee. Het lijkt een ramp voor de zandminnende pladijs, één van de belangrijkste soorten voor de visserij, maar recent onderzoek toont net het omgekeerde aan. Onder het wateroppervlak vormen de funderingen kunstmatige riffen die ‘fast food’ voorzien talloze vissen. Ook voor pladijs.

Offshore windparken moeten een netto-positieve impact hebben op biodiversiteit. Uit onderzoek bij de windparken Borssele 1&2 voor de Zeeuwse kust blijkt dit voor kabeljauw alvast te lukken.

Een botsing met de wieken van windturbines loopt voor vogels haast altijd fataal af. Bij bepaalde roofvogels heeft die sterfte door aanvaringen mogelijk een effect op de populatie. Wat kunnen we daartegen doen?

Het voordeel van windparken op zee is dat niets de wind in de weg zit. Of toch wel? De andere windmolens vormen in toenemende mate een obstakel.

Gigantische windmolenparken en zonneparken zouden ongewenste neveneffecten kunnen hebben en bijvoorbeeld droogte in de hand kunnen werken. In theorie. De werkelijkheid ziet er anders uit.

In deze contreien is zonlicht lang niet altijd een gegeven. Windturbines die klein genoeg zijn om in je tuin te installeren lijken een goede aanvulling te vormen op zonne-energie. Maar die strategie heeft zo haar gebreken.