antarctica

Het meest zuidelijke, Britse postkantoor ter wereld gaat weer open voor toeristen. Oceanograaf Jan Stel schetst de geschiedenis van het voormalige onderzoekstation en kant zich tegen de commercialisering van deze bijzondere plek.

De Antarctische ijskap verliest in steeds sneller tempo ijs. Worden op de zuidpool bepaalde kantelpunten overschreden, dan lijkt een metershoge zeespiegelstijging onvermijdelijk. De vraag is: hoe snel zal dat gaan en waar liggen die kritieke drempels?

Een internationale groep wetenschappers heeft de ‘hotspots’ van biodiversiteit in kaart gebracht in de Zuidelijke Oceaan rond Antarctica. De onderzoekers deden dat door verplaatsingsgegevens van 17 soorten roofdieren – meer dan 4000 individuen die elektronisch waren gemerkt – samen te brengen.

Dat heeft gevolgen voor het waterecosysteem en de koolstofopslag in de oceaan.

Ieder jaar komt er 40.000 ton buitenaards materiaal op onze aarde terecht, vooral onder de vorm van micrometeorieten. Je kan deze minuscule steentjes van amper 1 μm tot 2 mm overal terugvinden, zelfs in je tuin of op je dak. Geologe Flore Van Maldeghem bracht ze in beeld voor haar masterproef: “Dankzij micrometeorieten ontdekken we wat er in ons zonnestelsel allemaal rondzweeft. Al hebben ze waarschijnlijk nog veel meer te vertellen.“

Tot een kilometer ver zorgen de uitwerpselen van pinguïns en van zeeolifanten voor een vruchtbare grond, voldoende voor een primair ecosysteem.

De ondiepe zeeën ten noorden van Rusland leveren steeds minder zomers zee-ijs aan het Noordpoolgebied.

De drijvende ijskap rondom het Antarctische vasteland verhindert dat het landijs in zee schuift. Smeltwater zet die ijskap nu onder druk.