Waarom krijgen vrouwen vaker een late of verkeerde medische diagnose? En waarom worden vrouwenklachten zo vaak weggewuifd als ‘normaal’? WOMEN Inc. legt in Diagnose: Vrouw de vinger op de wonde en roept op tot verandering.
‘Maak je geen zorgen’, ‘Ik pas je medicatie aan en we zullen nog even afwachten’, ‘Dit hoort erbij, je bent een vrouw’. Klinken deze zinnen je bekend in de oren, of heb je ze al eens in je omgeving gehoord? Voor heel wat vrouwen zijn ze helaas niets nieuws. Jarenlang werd de man als norm gezien in medisch onderzoek, terwijl uit studies blijkt dat vrouwen vaak andere symptomen hebben bij ziektes – symptomen die daardoor niet meteen worden herkend.
Op vlak van de kennis over het vrouwenlichaam, komen we al van ver. Zo beeldde de Vlaamse arts Vesalius in de zestiende eeuw de baarmoeder, vagina en vulva bijvoorbeeld af als een omgekeerde penis, en noemde hij de eierstokken de ‘testikels van de vrouw’. Ondertussen, vijf eeuwen later, staan we gelukkig al een stuk verder. Maar de kennis over het vrouwenlichaam staat toch nog steeds niet op punt: te vaak zijn er nog vrouwen met fysieke of mentale klachten die naar huis gestuurd worden zonder diagnose, terwijl later blijkt dat ze wél met iets ernstig te maken hebben. WOMEN Inc., een Nederlandse belangenorganisatie die zich ondertussen al twintig jaar inzet voor vrouwenemancipatie en gelijke kansen voor iedereen, zet met hun gids Diagnose: Vrouw een grote stap in de goeie richting.
Voorbij de bikinivisie
Diagnose: Vrouw biedt een helder en toegankelijk overzicht van de gezondheid van de vrouw. In negen verschillende hoofdstukken wordt het vrouwenlichaam van kopt tot teen besproken, voorbij de traditionele bikinivisie. Als lezer maak je een reis door de geschiedenis van de representatie van vrouwen in de gezondheidszorg en ontdek je hoe de situatie er vandaag uitziet. Het boek is geen droge opsomming van feiten en onderzoeken, de informatieve tekst wordt verrijkt met tal van persoonlijke verhalen van Nederlandse vrouwen. Zij delen openhartig hun ervaringen met hun aandoeningen en hoe zorgverleners, hun omgeving en zijzelf daarmee omgingen.
De rode draad in al die getuigenissen? De vrouwen die hun verhaal delen, vertellen hoe ze al lange tijd met klachten rondliepen, maar dat er niet snel of serieus genoeg naar hen werd geluisterd. Hierdoor kregen ze vaak pas laat een juiste diagnose. Die boodschap komt keer op keer terug — misschien zelfs tot vervelens toe.
Toch is die herhaling misschien juist nodig om de nood voor verandering te benadrukken. De eindboodschap is dan ook glashelder: er moet iets veranderen. Het is dus geen boek dat slechts tot kennisneming uitnodigt, maar een oproep tot actie. Bewustwording is de eerste stap, maar er moet vooral meer urgentie worden gevoeld in het aanpakken van deze ongelijkheid. Niet alleen patiënten, maar ook zorgverleners kunnen een rol spelen door zich actiever in te zetten voor een betere medische praktijk waarin het vrouwenlichaam niet langer als een uitzondering wordt gezien. En misschien wel het allerbelangrijkste: praat erover!
Diagnose: vrouw. Hoe het vrouwenlichaam werkt en waarom we dat nu pas ontdekken
WOMEN Inc.
Lannoo
