Uit onderzoek op elektronische medische dossiers blijkt duidelijk dat de behandeling van slaapapneu het risico op de ziekte van Parkinson kan verkleinen.
Obstructieve slaapapneu is een aandoening waarbij je tijdens je slaap meerdere keren stopt met ademen, waardoor je lichaam onvoldoende zuurstof binnenkrijgt. De meest gebruikte behandeling voor de ziekte is slapen met een CPAP-toestel, dat via een masker lucht onder constante druk in je luchtwegen blaast om ze open te houden.
Onderzoekers van de Oregon Health & Science University in Portland en het Portland VA Medical Center analyseerden de elektronische medische dossiers van meer dan 11 miljoen Amerikaanse militaire veteranen. Ze ontdekten daarin dat veteranen met slaapapneu die daar niet voor behandeld werden, bijna twee keer zoveel risico liepen op de ziekte van Parkinson als degenen die dat wel deden.
Het risico op deze neurodegeneratieve aandoening neemt vanaf je zestigste ook toe met de leeftijd. Maar zelfs na correctie voor verstorende factoren zoals leeftijd, obesitas en hoge bloeddruk, vonden de onderzoekers een sterk verband tussen onbehandelde apneu en parkinson.
Minder moe
Goed nieuws is dat uit de resultaten ook bleek dat van de anderhalf miljoen veteranen met slaapapneu, het risico op parkinson aanzienlijk verminderde bij diegenen die de aandoening met een CPAP-toestel behandelden. ‘Als je stopt met ademen en je zuurstofgehalte niet op een normaal niveau zit, functioneren je neuronen waarschijnlijk ook niet op een normale manier’, vertelt hoofdauteur en neuroloog Lee Neilson. ‘Als je het effect daarvan nacht na nacht, jaar na jaar optelt, kan dat verklaren waarom je door het probleem op te lossen met een CPAP-toestel enige weerbaarheid kan opbouwen tegen neurodegeneratieve aandoeningen zoals parkinson.’
Volgens co-auteur Gregory Scott staan sommige mensen met slaapapneu niet te springen om te slapen met een CPAP-toestel, ook al voelen patiënten die het wel gebruiken zich beter en zijn ze ook minder moe. Een lager risico op de ziekte van Parkinson is volgens hem een belangrijke bijkomende reden om de behandeling toch een kans te geven.
