cellen

De groeiende wereldbevolking en het ontsporende klimaat vergroten de druk op het land. In labs werken wetenschappers aan oplossingen als cellandbouw en precisiefermentatie.

Onlangs ontdekte een Belgische amateurarcheoloog een fragment van een Romeinse dodecaëder. Die vondst is maar een van de vele voorbeelden van twaalfvlakkige figuren in de wetenschap en natuur.

Nieuw onderzoek laat zien hoe levende cellen hun omgeving verkennen en weefsel binnendringen.

Sinds kort kunnen we levende cellen 3D-printen, maar wat uit de printer komt lijkt dikwijls meer op een cellenpudding dan op een orgaan. Met aangepaste gelatine vormen de cellen een meer realistisch weefsel: de eerste stappen naar reserve-organen.

Een schakelaar kan de biologische klok in onze lichaamscellen oprekken van 24 uur naar 28 uur.

Een nieuwe microscopietechniek maakt intacte menselijke organen transparant. Dat laat onderzoekers toe om de onderliggende celstructuren in kaart te brengen.

In de laatste vijftig jaar heeft er zich een enorme kennis opgestapeld over hoe cellen werken. Dit heeft volgens sommigen niet geleid tot een dieper theoretisch begrip van wat een cel is. Waarom? Een mogelijke verklaring is dat cellen complex zijn en dat het tijd vergt. Er is ook een andere optie, dat van een verkeerd interpretatiekader, namelijk de cel als machine.

Driedimensionale microscopie kan revolutionaire gevolgen hebben in onderzoek naar aandoeningen, maar kampt met kinderziektes. Experts aan de KU Leuven en het VIB zoeken de grenzen van de techniek op.