mieren

De mier leefde zo’n 113 miljoen jaar geleden en joeg met zeisvormige kaken op prooien.

Mieren redden elkaars leven door selectief gewonde ledematen van nestgenoten te behandelen. Ze maken de wonden schoon of amputeren ledematen als die niet meer te redden zijn.

De komst van een uitheemse mier leidt tot de toename van het aantal zebra’s op de Afrikaanse savanne en brengt zo de leeuwenpopulatie in gevaar. Dat is de hypothese achter een even fascinerend als alarmerend voorbeeld van een ecologische kettingreactie die een invasieve exoot in gang kan zetten.

Een neurowetenschapper, een bioloog, een fysicus en een artificieel intelligent systeem stappen een podium op. Kunnen zij vanuit hun expertise het fileprobleem oplossen? Dat was de vraag tijdens een panelgesprek van Eos Wetenschap op het Nerdland Festival. Het leverde even boeiende als irrelevante oplossingen op.

Zijn mieren goede biologische bestrijders? Mathijs Hast (UGent) onderzocht het potentieel van de beestjes voor de kasteelt met zijn masterproef. 

Door samen te werken zoals mieren konden kleine robots ontsnappen uit een afgesloten ruimte. Mogelijk ontpoppen ze zich ooit tot verdienstelijke reddingswerkers.

Voor het eerst hebben onderzoekers waargenomen dat mierenpoppen een melkachtige substantie aanmaken die belangrijke voedingsstoffen aan de rest van de kolonie levert. De mierenmelk zou ook een rol kunnen spelen in de evolutie van sociale structuren.

Twintig biljard mieren dus, die samen 12 megaton wegen (in gedroogde vorm). Maar waarom zou je alle mieren ter wereld willen tellen?

Mierenkolonies nemen hun beslissingen op dezelfde wijze als zenuwcellen in een netwerk.