Ruimtevaart

Een verblijf in de ruimte beïnvloedt de grijze en witte stof in de hersenen van kosmonauten. ‘Mogelijk is er een link met de visuele problemen waarmee ruimtereizigers kampen’, zegt Angelique Van Ombergen van UAntwerpen.

Komende zaterdag is het precies vijftien jaar geleden dat NASA de succesvolle ruimtetelescoop Spitzer in een baan om de aarde bracht. Het was de bedoeling dat het instrument, dat de hemel op infraroodgolflengten onderzoekt, minstens 2,5 jaar zou functioneren, en dat is dus ruimschoots gelukt.

Samenwerking en sociale vaardigheden zijn onmisbaar voor astronauten.

Hoe zit dat met vruchtbaarheid in de ruimte? Kunnen mensen überhaupt wel voortplanten buiten onze aardse dampkring? Het NASA Micro-11 experiment zoekt het uit.

De Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) gaat speuren naar planeten die om (relatief) nabije sterren cirkelen. Naar verwachting gaat dat enkele duizenden nieuwe exoplaneten opleveren.

Oogklachten staan hoog op het prioriteitenlijstje van de ruimtevaartorganisaties, maar veel vragen zijn op dit moment nog onbeantwoord. Een kort overzicht. 

In 1984 maakte de Amerikaan Bruce McCandless zich als eerste astronaut ooit helemaal los van een ruimtevaartuig.

Eerder deze week ondertekende de Amerikaanse president Donald Trump de Space Policy Directive 1 (SPD1), dag op dag 45 jaar na het vertrek van de Apollo 17 crew vanop de maan. Het gevolg is een prioriteiten shift bij NASA en ook de rest van de ruimtevaartwereld volgt. En maar goed ook. 

Naast een hele reeks aan bijwerkingen zoals ruimteziekte, desoriëntatie en bot- en spierafbraak is nu ook aangetoond dat astronauten te kampen krijgen met een verhoogde lichaamstemperatuur tijdens hun ruimtetrip.