Ruimte

Van alle exoplaneten blijven de zeven planeten rond Trappist-1 het meest tot de verbeelding spreken. Toch werkt Michaël Gillon, de Belg die het stelsel twee jaar geleden ontdekte, al aan een nieuwe reeks ‘robottelescopen’. Met de Speculoos-telescopen zetten hij en zijn team hun jacht op exoplaneten verder.

Tijdens een korte scheervlucht langs de planeet Venus heeft de Parker Solar Probe van NASA een natuurlijk radiosignaal gedetecteerd.

Zware sterren ontstaan anders dan hun kleine broertjes en zusjes. Waar kleine sterren vaak een geordende schijf van stof en materie om zich heen hebben, is de materiaalaanvoer bij grote sterren een chaotische 'puinhoop'.

Samen met zijn evenknie op het noordelijk halfrond zal de telescoop de hemel nauwlettend afspeuren naar planetoïden die een bedreiging kunnen vormen voor onze planeet.

De grote afstand tussen planeet en ster past eigenlijk niet in de twee gangbare modellen voor de vorming van grote gasplaneten. 

Alle superzware centrale zwarte gaten in sterrenstelsels blijken periodes te hebben dat ze materie uit hun nabije omgeving verorberen. Maar verder houden de overeenkomsten wel zo’n beetje op.

Meteorietenstof is daarmee de belangrijkste component van al het buitenaardse materiaal dat op onze planeet belandt.

Ruimtewetenschappers zijn geen alwetende genieën, zoals Spock in ‘Star Trek’. Ons werk lijkt meer op dat van de detectives in ‘Men in Black’ die samen een ingewikkelde buitenaardse puzzel oplossen. 

Pas in de loop van de 16de eeuw drong het besef door dat de kosmos een derde dimensie kent: diepte. Deze Hubble-foto toont die diepte op intrigerende wijze.

De helderheid van de nachthemel kan met meer dan tien procent toenemen door de grootschalige lanceringen van satellieten.

Gegevens van de Europese ruimtetelescoop Gaia suggereren dat de meest nabije sterrenhoop, de 153 lichtjaar verre Hyaden, uiteenvalt onder invloed van de zwaartekracht van een omvangrijke, maar niet waarneembare structuur in ons Melkwegstelsel.

Astrofysici komen tot de conclusie dat ‘Oumuamua waarschijnlijk een brokstuk is van een kleine ijsachtige planeet in een ander zonnestelsel. Dat is een klein pannenkoekvormig object ontdekt dat in 2017 een tochtje door ons zonnestelsel maakte.

Normaal gesproken vertonen superzware zwarte gaten die in de kernen van sterrenstelsels worden aangetroffen geen eigen beweging. Toch verplaatst dit zwarte gat zich met hoge snelheid ten opzichte van het sterrenstelsel waar het deel van uitmaakt. 

Volgens Harvard-professor Avi Loeb hebben buitenaardse wezens het zonnestelsel al bezocht. Dat meent hij in alle ernst. In een nieuw boek licht hij niet alleen zijn opmerkelijke hypothese toe, maar wijst hij ook op een crisis in de wetenschappen. ‘Mijn werk is niet mainstream, maar onderzoek naar de snaartheorie of het multiversum is dat wel? Dat is al te gek.’

Aan het begin van de vijfde eeuw, in de nadagen van het Romeinse Rijk, was er een sterontploffing zichtbaar aan de hemel, een zogeheten supernova.

De twee kleine Marsmanen Phobos en Deimos zijn mogelijk overblijfselen van een grotere maan die één tot drie miljard jaar geleden uit elkaar is gevallen.

Sommige aardse micro-organismen zijn gedurende enige tijd bestand tegen de omstandigheden op de planeet Mars.

Donderdagavond landde de Amerikaanse Marswagen Perseverance op Mars om daar bodemmonsters te verzamelen en op zoek te gaan naar mogelijke sporen van leven in het verre verleden.