Ruimte-ijs bevat minuscule kristallen en is niet – zoals tot nu toe werd aangenomen – een volledig ongeordend materiaal zoals vloeibaar water. Tot die conclusie komen Britse wetenschappers op basis van experimenten en computersimulaties.
Bij hun nieuwe studie hebben de wetenschappers zich gebogen over de meest voorkomende vorm van ijs in het heelal: amorf ijs van geringe dichtheid, zoals dat ondermeer voorkomt in kometen, op ijsmanen en in stofwolken waarin sterren en planeten worden gevormd.
Daarbij ontdekten ze dat computersimulaties van dit ijs het best overeenkwamen met de resultaten van eerdere experimenten als het ijs niet volledig amorf was, maar kleine kristallen bevatten die in ongeordende structuren waren ingebed. Ook herkristalliseerden (d.w.z. verwarmden) ze echte monsters van amorf ijs dat op verschillende manieren was gevormd. Daarbij stelden ze vast dat de uiteindelijke kristalstructuur afhing van hoe het amorfe ijs was ontstaan. Als dit ijs volledig amorf was geweest, zou het geen ‘vingerafdruk’ van zijn oorspronkelijke vorm kunnen behouden.
De bevindingen hebben gevolgen voor een speculatieve theorie over hoe het leven op aarde is begonnen. Volgens deze theorie, die bekendstaat als panspermie, werden de bouwstenen van het leven door een komeet op aarde afgeleverd, waarbij ijs van lage dichtheid als ‘verpakkingsmateriaal’ diende voor ingrediënten zoals eenvoudige aminozuren. Het nieuwe onderzoek suggereert nu dat dit ijs minder geschikt is als transportmateriaal voor moleculen die van belang zijn voor het ontstaan van leven, omdat er in ijs met een gedeeltelijk kristallijne structuur minder plek is voor deze ingrediënten.
