dolfijnen

In 2009 zag onderzoeker Angela Ziltener voor het eerst het wrijfgedrag van de langbektuimelaar. Na jarenlang onderzoek ontdekte ze dat de dolfijnen koralen en sponzen gebruiken om hun huid te verzorgen. Oceanograaf Jan Stel schreef er deze blog over.

Dolfijnen doen aan zelfmedicatie bij huidaandoeningen door langs te gaan bij ‘koraalklinieken’. Dat stelt een nieuw onderzoek, dat ook de opmerkelijke manier waarop ze dat doen in beeld heeft gebracht.

Vrouwtjesdolfijnen kunnen genieten van seks. Dat is de conclusie van een nieuw onderzoek dat niet alleen erotische maar ook anatomische gelijkenissen met de mens aan het licht bracht.

Elk jaar wordt er op de idyllische Faeröer Eilanden in september een traditionele jacht georganiseerd op walvissen en dolfijnen: de Grindadráp. Oceanograaf Jan Stel wijdt een blog aan de jacht van dit jaar: 'Een roedel van 1428 dolfijnen, het hoogste aantal ooit, werd in een bloedige orgie van geweld de dood in gejaagd'. 

Flink wat zogenaamd antropomorfe trekjes van dolfijnen zijn intussen wetenschappelijk ontmaskerd als legende of wishful thinking. Maar nu wijst een nieuwe studie toch op een opmerkelijk gelijkenis: het vermogen te leren van vrienden.

De toenemende resistentie van bacteriën tegen antibiotica is niet alleen een probleem voor mensen. Ook in het wild duiken resistente bacteriënstammen op, zo blijkt uit een onderzoek bij dolfijnen.

Dolfijnen zijn babbelaars. Hun soort staat bekend om hun complexe vocale interactie, en de zeezoogdieren herkennen elkaar door middel van hun individueel stemgeluid. Alleen, ze krijgen het steeds moeilijker om elkaar te verstaan, zo blijkt uit een recente studie.

Sommige tuimelaars duiken zo diep en komen zo snel weer boven dat ze, normaal gezien enorme decompressieverschijnselen zouden moeten vertonen. Maar hun bloedsomloop is erop voorzien.

Dolfijnen beschikken met hun echolocatie over een extra zintuig onder water. Aan de hand van het type klikgeluiden kunnen afzonderlijke kuddes (of scholen) worden herkend.