Natuur & Milieu

185 Vlamingen speurden naar teken in hun tuin. In bijna de helft van die tuinen zaten teken. ‘Ze zitten vaak niet in het gras, maar vooral in verwilderde hoekjes met afgevallen bladeren.’

Plasticdeeltjes zitten ondertussen overal, van het poolijs tot in onze hersenen. Ook in landbouwbodems stapelen ze zich op. Via gewassen komen de plasticdeeltjes uiteindelijk in onze voeding terecht.

Wie dorpen en steden wil voorbereiden op de toekomst, met ruimte voor klimaatadaptatie, grote bouwprojecten en slimme oplossingen onder de grond, moet eerst begrijpen wat zich onder het maaiveld bevindt. Gelukkig krijgen geologen dat beeld steeds scherper.

Op World Ocean Day staan we wereldwijd stil bij het belang van gezonde oceanen. Ze regelen het klimaat, leveren zuurstof, voeden miljoenen mensen en herbergen een verbazingwekkende rijkdom aan leven. Maar onze oceanen staan onder druk, en met hen alles wat onder hun oppervlakte leeft.  Van al het leven in zee vormen koraalriffen een van de meest bijzondere en helaas kwetsbare ecosystemen. Net daarom zetten we ze extra in de schijnwerpers. 

Onderzoekers hebben ontdekt dat zeekatten, een soort inktvissen, communiceren met een dansmove van het befaamde discoliedje Stayin’ Alive van de Bee Gees. Maar dat is niet het enige danspasje van de tienarmige discoliefhebbers.

Afvalwater roept vaak negatieve associaties op, maar bevat verrassend veel potentieel. Lennert Dockx, onderzoeker bij Aquafin, gaat op zoek naar opportuniteiten in wat we met zijn allen dagelijks door de afvoer wegspoelen. Van duurzame energie over meststof tot limonade, er valt veel te oogsten uit rioolwater.

Evolutiebioloog Marianne Dehasque ging in haar onderzoek -letterlijk- tot op het bot om uit te zoeken waarom de laatste wolharige mammoeten op Wrangel Island uitstierven. Ze deed daarbij een straffe ontdekking, al was het er eentje die ze liever niet had gedaan. Hoe dat zit, vertelt ze in haar faalverhaal.

Als we ons afvalwater beter en goedkoper kunnen zuiveren, dan zijn we beter gewapend tegen droogte. Bacteriën en andere microben kunnen daar een belangrijke rol in spelen. Eos-redacteur Ilse Boeren bezocht een microbenlab in Gent en vertelt in deze podcastaflevering alles over de mogelijkheden aan collega Liesbeth Gijsel.

De mier leefde zo’n 113 miljoen jaar geleden en joeg met zeisvormige kaken op prooien.

Zilvermeeuwen zijn luidruchtig, gulzig en gemeen. Ze hebben jou, en dan vooral je ijsje, kibbelingen of frieten, voortdurend in de gaten. Ze slaan genadeloos toe, liefst nog bij een weerloze kleuter. De meeuw zal nooit een publieksprijs winnen, maar achter zijn schijnbaar achterbakse karakter schuilt een intelligente en zorgzame vogel.

Sebastian Proost is een bio-informaticus, zeg maar een bioloog die denkt in bits en bytes. HIj werkt met data - gigaveel data. En dat zorgt wel eens voor giga-problemen.  Hoe dat zit, vertelt hij in zijn faalverhaal.

Luchtfoto's kunnen een betrouwbare bron zijn om plantengroei snel en grootschalig in kaart te brengen. Dat blijkt uit een pilootproject van Belgische en Nederlandse onderzoekers in Noorwegen.

Pasgeboren Falcaria bilineata-rupsen vibreren wanneer ze zich bedreigd voelen. Als dat niet helpt, slingeren ze weg als Spiderman.

Niet-inheemse soorten hebben geen al te beste reputatie. Niet ten onrechte, want invasieve planten en dieren kunnen de lokale biodiversiteit zwaar onder druk zetten. Tegelijkertijd wordt een aanzienlijk deel van die soorten zijn bedreigd in hun herkomstregio. Hoe moeten we omgaan met die paradox?

Fossielen bieden een belangrijke inkijk in de geschiedenis van het leven. Maar fossilisatie is zeldzaam, want lang niet alle organismen zijn even goed in staat om te fossiliseren. Waar ligt dat aan?

Ook dolfijnen communiceren met urine: een nieuwe studie bracht hun intrigerende ‘plasfonteinen’ in kaart. 

Wetenschappers moeten hun handen soms vuil maken. En dat mag je in het geval van bio-ingenieur Béné Amery (UGent, FWO) letterlijk nemen. Luister naar haar faalverhaal.

Eenhoevigen hebben een enorm uithoudingsvermogen en zijn krachtige dieren. Het is dus niet voor niets dat het vermogen van voertuigen in paardenkracht wordt gemeten. Die kracht hebben ze te danken aan een ongewoon genetische mutatie, blijkt uit nieuw onderzoek.